kwestii jakości i niezawodności.<br>Manuel Castells, znakomity socjolog z Berkeley, badał na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych przyczyny, dla których tak oczywistych postulatów nie można było zrealizować w radzieckiej rzeczywistości. Badania te udowodniły postawioną w roku 1970 tezę o bezrefleksyjności radzieckiego społeczeństwa i biurokratycznej struktury władzy.<br>Pierwsza próba zbudowania społeczeństwa racjonalnego, społeczeństwa wiedzy i nauki spaliła na panewce z kilku zasadniczych względów. Po pierwsze, budowę oparto na kruchym fundamencie Marksowskiego systemu wiedzy, który owszem, okazał się ciekawą i użyteczną teorią socjologiczną. Na pewno jednak daleko było mu do kompletności, a przekonanie o tym, że wieńczy on "postęp ducha ludzkiego poprzez dzieje