jednakże w tak zwięzłym szkicu było to raczej nieuniknione rozwiązanie. Nauki humanistyczno-prawne ujęte zostały z wyselekcjonowaniem nade wszystko rozwoju historiografii, znanej nam z monograficznych opracowań Lecha Mokrzeckiego, filologii polskiej i prawa. Wśród drobnych zastrzeżeń (które może byłyby przydatne przy nowym wydaniu szkicu) wymieńmy: na s. 48 należałoby dodać, iż rada miejska hamowała niejednokrotnie rozwój swobody badań historycznych i prawnych swymi decyzjami cenzuralnymi; s. 55 - 56, 64 - 65, należało wspomnieć konkretniej także o roli politycznej Lengnicha, wskazać na fakt, iż pisał swe dzieła celem udowodnienia konkretnych tez (autonomia Prus Królewskich itd.); niekiedy zdarzają się sformułowania chropowate, jak s. 64 "postulaty układu kapitalistycznego