nóżką i wciągając całą muszlę w przypadku zagrożenia. Organizmy te są przykładem wyjątkowo powolnego tempa ewolucji. Zachowane z miękkimi tkankami wczesnokambryjskie lingulidy ukazują anatomię niemal identyczną z dzisiejszymi: fosforanowe skorupki i długą umięśnioną nóżkę, do której nie wnikały narządy wewnętrzne (ryc. 7.9). Swoją ewolucyjną długowieczność zawdzięczają zapewne wyjątkowej wśród ramienionogów zdolności do wygrzebywania się spod osadu.<br>Wraz z lingulami we wczesnym kambrze pojawiły się ramienionogi mające owalne w zarysie wapienne muszle (Obolella). Blokada uniemożliwiająca przemieszczanie na skorupek boki w zaczątkowej postaci uformowała się w linii rozwojowej wiodącej do rzędu Orthida już przed końcem wczesnego kambru. Zasada działania tego zamka jest