na zachodzie było wciąż jeszcze jasne, więc oczekiwali, że być może zobaczą na jego tle rozpiętym jak biały ekran nad pustynią zarysy irackich transporterów. Ale w zasięgu ich wzroku nie było zupełnie nic. Tylko pustynia leciała prosto do kabiny i uciekała w szalonym tempie do tyłu pod złożone skrzydła "Tornado" rdzawo-złotym pasem.<br>Za moment słońce zanurzyło się w zwiewny puch wieczornych mgieł siejąc dookoła krwawe blaski na pofałdowanej powierzchni pustyni. Wczesna noc zstępowała majestatycznie w dół pędzlem szarzejącego zmroku mozolnie zacierając niewysokie wzgórza.<br>Dzień gasł. Jakiś z wnętrza płynący głos starego, doświadczonego tysiącem lotów powietrznego zwiadowcy nieustannie dawał o sobie