podmiotu mówiącego, należących w większości do królestwa poezji. Drugą płaszczyznę tworzą znaczenia i sensy odnoszące się nie do warstwy przedmiotów przedstawionych, ale wprost do pewnych stanów rzeczy i przedmiotów, a także do określonego systemu pojęć, zjawisk i przeświadczeń, które znajdują się poza sferą intencjonalną utworu, a więc istnieją w tzw. realnej rzeczywistości, transcendentnej wobec świata poematu. Płaszczyzna ta występuje w głównym nurcie narracji, a tworzą ją praktyczne wskazówki, instrukcje i fachowe porady, kierowane przez poetę do rolników. Każda z wymienionych płaszczyzn modyfikuje odpowiednio funkcję języka. W granicach pierwszej z nich poszczególne segmenty znaczeniowe tekstu nie mogą sobie rościć prawa do prawdziwości