przez Pearsona (rys. 6.3), w nodze <br>owada występuje o wiele więcej receptorów. Problemem pozostaje jednak poznanie ich roli w sterowaniu ruchem. Pearson zaproponował opis podstawowy, który dosyć dobrze sprawdził się w badaniach eksperymentalnych. Inne eksperymenty pokazały, że zablokowanie funkcji pewnych grup receptorów nie zmienia obrazu chodu. Występuje tu duża redundancja informacji dostarczanej przez receptory i trudno jest dokładnie określić ich rolę w generatorze chodu [33, 35, 36]. Badania pokazały jednak, że informacje odbierane z wszystkich grup receptorów nacisku oraz z organu chordotonalnego ulokowanego w udzie są istotne dla synchronizacji chodu. Wysyłanie przez nie niewłaściwych impulsów albo zablokowanie tych impulsów powoduje