Latem, przyglądając się pracy siewnika, nagle mnie olśniło. Kilka dni później odwiedziłem fabrykę siewników w Krakowie, gdzie w drodze wyjątku sprzedano mi cztery półtorametrowej średnicy koła ze szprychami. W Ośrodku mieliśmy mechanika "złotą rączkę". Kiedy inni pracowali, on myślał i miał zawsze nienagannie czysty kombinezon. Często też chodził w jasnych rękawiczkach, co wyprowadzało z równowagi jego bezpośredniego przełożonego. Jednak Kazek Jankowski wprowadził tyle usprawnień, że z nawiązką spłacił "myślenie". W związku z tym siewnikowe koła przekazałem Kazkowi i podzieliłem się swoim pomysłem. Podenerwował trochę kierownika i zażądał dużej ilości stalowej winklówki. Pociął ją na trzymetrowe kawałki, które brzuszkami do góry przyspawał