następujących po nich ponad 30 latach, wzięto pod uwagę w zaledwie kilku miastach. Ich generalna myśl znalazła odbicie na obszarze &lt;name type="place"&gt;Głównego Miasta w Gdańsku&lt;/&gt;, we &lt;name type="place"&gt;Wrocławiu&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Opolu&lt;/&gt; i &lt;name type="place"&gt;Bolesławcu&lt;/&gt;. Przy czym dokonywane tam w ciągu kilkunastu lat, poczynając od końca lat 50. odbudowy, operujące formami historycznymi, w niewielkim stopniu stanowiły rekonstrukcję obiektów nawiązujących w pełni do stanu sprzed zniszczenia. Uwaga ta dotyczy kamienic, podczas gdy w przeważającej większości historycznych miast udało się uratować istniejące tam obiekty monumentalne - głównie kościoły i ratusze a także bramy, baszty i mury obronne.<br>Przedstawiając szkicowo obraz zniszczeń jakie po 1945 r. dotknęły zespoły staromiejskie na ziemiach