jej do celów komunikacyjnych. Boga - a nie bogini, ponieważ Łacińskie nazwy hydrograficzne były z reguły rodzaju męskiego. Postać wodnika przedstawiona na fresku jest zapewne jakąś reminiscencją lokalnej tradycji ludowej, wypływającej z niezwykle żywych na Śląsku kultów wodnych, związanych zresztą z tradycjami słowiańskimi. Można przypuszczać, że postać "Wiadrusa" stworzyła fantazja humanistów renesansu, bazując na wyobrażeniach starożytnych, znających tylko rzecznych bogów. Warto w tym miejscu zauważyć, że ma to swój odpowiednik w folklorze, gdzie jedna z siedemnastu polskich nazw omawianego wyżej utopca brzmi "wodny chłop".<br>&lt;au&gt;Janusz Zaremba&lt;/au&gt; &lt;page nr=5&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art" sex="f"&gt;&lt;tit&gt;HISTORIA HERBU WROCŁAWIA&lt;/&gt;<br>&lt;intro&gt;W średniowieczu osiedle uzyskiwało rangę miasta dopiero wtedy, gdy otrzymało oficjalny akt lokacji