tak, by przypominała kozła; widać tu duże podobieństwo do rzeźb spotykanych w Afryce. Lutniści wiejscy wyrabiali skrzypce, basetle, niekiedy zdobiąc gryfy, ale najciekawsze plastycznie są instrumenty wyłącznie spotykane na wsi, znane na Kaszubach i Kurpiach jako diabelskie skrzypce, burczybasy i maryny. Diabelskie skrzypce miały jedna lub dwie struny naciągnięte na rezonator skrzynkowy lub pęcherz zwierzęcy, główkę rzeźbiona na podobieństwo głowy diabła. Burczybas można określić jako beczułkę, której jedno wieko kryto napięta skóra, a dźwięk wydobywano pocierając koński ogon, przymocowany do denka. Maryna to instrument strunowy, duży jak kontrabas, zakończony kilkoma mosiężnymi talerzykami, które brzęczały wtedy, gdy grający uderzał spodem o ziemię