ów kanon, w teorii bezsporny, znajduje zastosowanie w praktyce naszych czasów, historykowi nie wolno rzutować go w przeszłość. Nie zrozumiemy niczego z tradycyjnych kultur barbarzyńskiej Europy, jeżeli zamkniemy oczy na kolektywistyczny charakter ich norm moralnych. Dlatego warto spojrzeć raz jeszcze na tytuł LX Prawa salickiego, w którym człowiek zrywający z rodem uroczyście wyrzekał się dziedziczenia, wergeldu i przysięgi.<br> Współprzysięgę potraktowano tu jako jeden z najważniejszych atrybutów wspólnoty rodowej. Stając przed sądem, każdy uczestnik tej wspólnoty mógł liczyć na niezawodne wsparcie przysięgą ze strony pozostałych. Ii wzajemnie: każdy był zobowiązany stanąć w potrzebie u boku któregokolwiek z członków swojego rodu i przysiąc