nieśmiałe próby wyzwolenia się spod przemożnego wpływu religii, zawiera bowiem sporo elementów świeckiej mądrości, wyrażonej w utworach poetyckich. Hebrajczycy znali dwa główne rodzaje twórczości poetyckiej, określane bardzo szerokimi i elastycznymi terminami hebrajskimi: szir (tzn. pieśń, poemat) oraz maszala (co oznacza właściwie porównanie, przypowieść). Pierwszy z tych terminów odnosi się do rodzaju literackiego, który odpowiada prawie temu, co my określamy mianem poezji lirycznej, a jego głównym wyrazem są psalmy oraz Pieśń nad Pieśniami. Drugi termin mógłby oznaczać przypowieść, zarówno wersyfikowaną, jak spisaną prozą, a także poemat satyryczny, nawet w formie lamentacji czy złorzeczenia, oraz wyrocznie, a nawet jakikolwiek wiersz czy poemat przekazujący