inaczej. U Niego wszelka solidarność oparta o współczucie, czy o co tam jeszcze, ma charakter wtórny, natomiast podstawowe jest uczestnictwo w niesieniu winy. Dlatego powie Péguy: &lt;q&gt;"Nikt nie jest tak bliski chrześcijaństwa jak grzesznik. Grzesznik tkwi w sa-mym sercu chrześcijaństwa. Nikt, chyba że to będzie święty"&lt;/&gt;.<br>Z poczucia winy rodzi się w człowieku rozpacz lub tęsknota za ekspiacją. Jezus całym swym istnieniem będzie zmierzał w kierunku ekspiacji. Czy w tym dążeniu nie zauważamy jakiegoś dalekiego wspomnienia zbrodni betlejemskiej? Wspomnienia, którego jądrem jest przeświadczenie, że Jego życie nie jest Jego, że stanowi własność niewinnie pomordowanych i wszystkich im podobnych. Skoro one