w Niemirowie na Podolu. Źle wspominał te lata, szkoła prawie nic mu nie dała, a cały swój rozwój umysłowy zawdzięczał własnym lekturom, zwłaszcza myśli i literaturze rosyjskiej. W r. 1896 wstąpił na wydział przyrodniczy Uniwersytetu Warszawskiego, ale go nigdy nie ukończył na skutek fatalnych powikłań zewnętrznych i wewnętrznych. Już wówczas rodzina Brzozowskich znajdowała się w sytuacji tragicznej z powodu skrajnej biedy i śmiertelnej choroby ojca. Młody Brzozowski, obrany przez kolegów prezesem tajnej Bratniej Pomocy studentów Uniwersytetu przywłaszczył sobie z powierzonych mu pieniędzy poważną kwotę dla ratowania chorego, którą zamierzał zresztą zwrócić z własnych zarobków. Już na początku studiów był na okres