obecności kierownictwa Ministerstwa Wyznań Religijnych i<br>Oświecenia Publicznego, notabli miejskich, rektorów wyższych<br>uczelni warszawskich, członków<br>Komitetu Wielkiej Synagogi, Gminy Wyznaniowej, delegatów<br>organizacji społecznych i kulturalnych oraz nowo przyjętych<br>słuchaczy uczelni.<br> Zainteresowanie działalnością Instytutu było dość duże, o czym<br>może świadczyć<br>postępujący wzrost liczby słuchaczy, która z 23 osób w pierwszym<br>roku akademickim 1927]1928 doszła do 100 osób już w połowie lat<br>30. Z pewnością przyciągał<br>niezwykle wysoki poziom kadry nauczającej, wśród której wyróżnić<br>się godzi<br>profesorów Mojżesza Schorra, Majera Bałabana, docentów Abrahama Weissa<br>i Edmunda Steina, doktorów Samuela Atlasa czy Ignacego<br>Schippera. Państwowa<br>Komisja Egzaminacyjna, powołana przez ministerstwo, nadawała<br>powagi egzaminom