że trzeba szukać kompromisów zaprzeczających idei wolności poety. Teatr dysponował bowiem określonym wyposażeniem i wymagał, by inscenizacja była możliwie mało kosztowna; autor musiał liczyć się nadto z przyjętym stylem gry, z umiejętnościami i przyzwyczajeniami aktorów oraz z gustami publiczności, o wiele bardziej zachowawczymi (szczególnie w teatrach subwencjonowanych), niż spodziewali się romantycy. Nadto o wiele ostrzejsze, niż wobec tekstów drukowanych, były w teatrze zakazy cenzury.<br>Zgoda na podporządkowanie dzieła sztuki jakimkolwiek zewnętrznym powinnościom była sprzeczna z romantyczną wizją artysty. A jednak znaczna część dramatów była pisana z myślą o teatrze, ich autorzy z góry akceptowali owe wymagane ograniczenia. W efekcie zupełnie inny