lat później, pisał Stendhal powtarzając z uporem, iż <q>„w chwili obecnej należy pisać tragedie dla nas, młodzieńców z roku pańskiego 1823, myślących, poważnych i nieco zawistnych. Muszą to być tragedie prozą"</>, dodawał, i nie pozostawiał wątpliwości, że są to postulaty, kierowane pod adresem romantyków: <q>„Co to jest tragedia romantyczna? Odpowiadam śmiało: jest to tragedia prozą, której akcja trwa wiele miesięcy i rozgrywa się w różnych miejscach"</>, <q>„tragedia romantyczna jest napisana prozą, tok wydarzeń, który ona ukazuje oczom widzów trwa wiele miesięcy, a wypadki te dzieją się w różnych miejscach"</>. Stendhal jednak dramaturgiem nie był i jego szkice nie