i klasztoru, niezwykle kontrastowała z zieloną murawą rosnącą na klasztornym dziedzińcu. Najbardziej jednak niezwykłym zjawiskiem w tym ogrodzie była jabłoń wyhodowana przez brata Laurentiusa.<br>Jabłoń była efektem zabiegów ogrodniczych i modlitw mnicha. Zanim przystąpił do sadzenia nasion - odmówił krocie modlitw. Aby uzyskać dobre nasiona, wpierw moczył stare owoce. Potem je rozłupywał i wydobywał. Na brązowych pestkach delikatnie rysował znak krzyża i wkładał do ziemi.<br>Z kilkunastu posadzonych w ten sposób nasion wyrosło tylko jedno drzewo, które gdy dorosło, rodziło owoce ze znakiem krzyża. Bracia franciszkanie z opatem patrzyli osłupiali na dzieło Laurentiusa. Dopiero po trzech latach jabłoń urodziła trzynaście dorodnych owoców