jakiegoś autorskiego wyjaśnienia wymagało.<br>Poza tym jedynym miejscem o niewoli swojej już więcej nie mówi, nawet wtedy, gdy opisuje ciężką dolę brańców i okropności ludzkich targów. Gdybyśmy wstępne wyznanie autora przyjęli niejako za dalszy krok w dążeniu do anonimowości, za próbę jeszcze staranniejszego zamaskowania prawdziwego nazwiska, wówczas znikłaby ta jedyna rozbieżność między życiorysem książkowego Daminaeusa a biografią Dzierżka. Być może do tej drobnej mistyfikacji skłonił go fakt, że ilość Polaków przebywających wówczas w Konstantynopolu nie była aż tak znaczna, wyjawienie więc istotnych przyczyn doskonałej orientacji w zagadnieniach wschodnich równałaby się szybkiemu zdekonspirowaniu.<br>Jakiego rodzaju powody mogłyby skłaniać autora broszury do takiej