poruszyła się na łóżku i zauważyłem, że biodra jej zadrgały. Nie mogłem tylko zrozumieć, czy to z jakiejś ukrytej rozkoszy, czy też z powodu cierpienia. - Przecież pan nie jest doktorem Tamtenem. Odrzekłem sucho, że właśnie jestem doktorem Tamtenem i że przyjechałem zawezwany telefonicznie. - Ach tak? - rzekła kobieta jakby zdziwiona i rozczarowana. Było to śmieszne i rozgniewało mnie do najwyższego stopnia. Zapytałem sztywno: - Co pani dolega? - i kazałem jej podnieść koszulę. Uczyniła to niezwłocznie i z wprawą prostytutki. Nie wiem sam dlaczego, ale starałem się nie patrzeć na nią. Zbadałem rękami jej brzuch patrząc na poręcz łóżka. Przy dotyku odczuwała ostre bóle