Typ tekstu: Książka
Autor: Błoński Jan
Tytuł: Forma, śmiech i rzeczy ostateczne
Rok: 1994
Syfon umarł, buntownik Miętus zaś stał się w swej obsesyjnej ordynarności nie do zniesienia. Tymczasem w stosunku Józia i nowoczesnej następuje zwrot, początkowo nieznaczny: nasz bohater odzyskuje jakby inicjatywę. Rozdział dziewiąty pokazuje, jak pokonuje on Młodziaków, doprowadzając do absurdu stereotypy, którym hołdują. Ta psychomachia pozwala na zawiązanie piekielnej intrygi: w rozdziale dziesiątym Józio sprowadza o północy do pokoju Zuty jej równie nowoczesnego kolegę oraz... profesora Pimkę. Ogólna bójka pozwala mu uwolnić się jednocześnie od szkoły, Pimki i nowoczesnych. Bohater ucieka... ale ucieka z Miętusem!
Tu znowu przerwa, niby dla symetrii: krótka - i całkiem jakby niepoważna - przedmowa, będąca katalogiem możliwych powodów, dla
Syfon umarł, buntownik Miętus zaś stał się w swej obsesyjnej ordynarności nie do zniesienia. Tymczasem w stosunku Józia i nowoczesnej następuje zwrot, początkowo nieznaczny: nasz bohater odzyskuje jakby inicjatywę. Rozdział dziewiąty pokazuje, jak pokonuje on Młodziaków, doprowadzając do absurdu stereotypy, którym hołdują. Ta psychomachia pozwala na zawiązanie piekielnej intrygi: w rozdziale dziesiątym Józio sprowadza o północy do pokoju Zuty jej równie nowoczesnego kolegę oraz... profesora Pimkę. Ogólna bójka pozwala mu uwolnić się jednocześnie od szkoły, Pimki i nowoczesnych. Bohater ucieka... ale ucieka z Miętusem!<br>Tu znowu przerwa, niby dla symetrii: krótka - i całkiem jakby niepoważna - przedmowa, będąca katalogiem możliwych powodów, dla
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego