który wcześnie rozpoczął reformy, by następnie przyjąć politykę stopniowych zmian systemowych, jednakże nie jest to jedyny kraj, do którego opis ten ma zastosowanie (choć możliwe, że do Węgier przystaje on rzeczywiście najpełniej). Drugim takim przypadkiem - jeżeli ograniczyć rozważania do zagadnień gospodarczych - była Polska. Zachodzące od roku 1971 zmiany w postaci rozluźnienia dyscypliny finansowej oraz decentralizacji władzy doprowadziły w końcu do sytuacji, w której planowanie zachowało znaczenie niemal wyłącznie rytualne (Poznański 1996). W 1982 r., po wprowadzeniu stanu wojennego, Polska przyjęła program bardzo podobny do jego węgierskiego pierwowzoru i w efekcie w 1989 r. nie było znaczących różnic systemowych między obydwoma krajami