się do mnie dobrym, filuternym uśmiechem, albo wbiegał truchcikiem na most i wsypywał mi do kieszeni garść pestek.<br><br>Ojca mego Jegor czcił, matki bał się, Tekłę uwielbiał. Tylko o Krysi nie umiał wyrobić sobie zdania. Gdy raz zagadnąłem go na ten temat, powiedział po namyśle:<br><br>- Panienka niby łaskawa, ale nie rozmowna. Nie to co ty, Adam Stanisławowicz.<br><br>Przywiązałem się do Jegora, oddawałem dla jego dzieci swoje zabawki, a czasem nawet podkradałem coś Krysi. Wtedy Krysia biegła na skargę do matki, matka mnie karciła, ojciec stawał w mojej obronie, a po paru tygodniach powtarzała się ta sama historia. Raz jednak, gdy poszło