normalnych gwiazdach możliwości wychwytu neutronów kończą się przy syntezie bizmutu i polonu, które są krótkożyciowymi emiterami ((...))i tworzą wysoką barierę dla wychwytu neutronów. Inaczej jest w gwiazdach supernowych o krótkiej skali czasowej. Tworzące się tu krótkożyciowe emitery leżą blisko linii trwałości i możliwe są dalsze syntezy. Tak np. tworzy się ((...)) (rozpada się całkowicie przez SF) ((...)) dni; stwierdzono odpowiadający temu wykładniczy zanik światła emitowanego przez supernowe typu I. Nuklid 254 ((...)) jest produktem wysoce endotermicznym i magazynuje energię wyzwalaną w wybuchu supernowej.<br> Aby zaszły syntezy, jak ((...)), trzeba ok. 200 wychwytów neutronów w 10100s, co wymaga strumienia ((...)) albo stężenia ((...)). Źródłem takiej liczby neutronów może