przestrzenią trójkątną u szczytu. Pod koniec XVIII w., wraz z bogaceniem się wsi, modne stają się dachy naczółkowe, w których szczyt zdobiono deseczkami, tworzącymi w ramach powstałego trójkąta czy trapezu układy rytmiczne, szachownice, jodełki. Pojawiły się okienka, niekoniecznie powstałe z potrzeb użytkowych. W budownictwie małych miasteczek, zwłaszcza na południu kraju, rozpowszechniły się dachy, w których pojawiał się duży okap nad oknami. <br>Wysunięcie szkieletu dachu przed ściany przez umieszczenie konstrukcji krokwiowej na ostatniej belce, zwanej płatwią, dawało dodatkowy efekt estetyczny, zarazem wzbogacając przestrzeń budynku. Niezależność dachu od ścian uzyskiwano wspierając jego krokwiową konstrukcję na słupach ustawionych na zewnątrz budynku. Umożliwiało to łatwiejszą