atomu. Przy bombardowaniu atomów cząstkami odchylenia tychże byłyby powodowane przez siły odpychania i przyciągania między dodatnimi i ujemnymi ładunkami atomu a cząstkami . Zgodnie z modelem Thomsona można było wykazać, że odchylenie wywołane przez pojedynczy atom powinno być bardzo małe - najbardziej prawdopodobny kąt odchylenia cząstek winien wynosić około 1. Liczba cząstek rozpraszanych pod dużymi kątami 10 wynosiłaby´ 10 ´ 01043 ´0 - całkowita liczba cząstek ). Doświadczenia Geigera wykazały, że liczba cząstek rozpraszanych pod dużymi kątami jest znacznie większa niż przewidywana przy przyjęciu modelu Thomsona. Znaczna liczba cząstek zmienia swój kierunek o 180.<br> Rutherford przypuszczał, że tak duże kąty rozpraszania są możliwe tylko przy przyjęciu