czeka na znak reżysera i nagle ja wybucham płaczem, jakimś zupełnie nieopanowanym żalem i oczywiście od razu rozmazują mi się oczy. Charakteryzator dopada z poprawkami, ale ja już nie mogę się uspokoić. Mam wypieki, jestem już potargana, płaczę na dobre. Oczy czerwone, nie do pokazania. Reżyser z daleka krzyczy, nie rozumie co się stało. Charakteryzator wreszcie mówi, że kręcenie nie jest możliwe, musi zrobić poprawki, a jestem w takim stanie, że to potrwa około 20 minut. Słońce wychodzi z kadru, wszyscy wściekli, zastanawiają się co robić, reżyser i operator upierają się, że muszą mieć to słońce. Wszystko zostaje przełożone na następny