kultury. Były to więc przesłanki raczej polityczne, choć nie brakło i bardziej naukowych wytworzonych nieco później. Do tych zaliczyć należy koncepcję R. E. Parka i H. Millera, którzy wyodrębnili cztery etapy dostosowywania się do siebie grup o różnych kulturach. <page nr=123> Etapy te to: a) pierwszy kontakt; b) rywalizacja (<hi rend="italic">competition</hi> ), którą należy rozumieć bardzo szeroko; c) akomodacja i d) asymilacja. Proces ten jest jednokierunkowy, nieodwracalny i nieuchronny. Może trwać krócej lub dłużej, ale zawsze prowadzi do pełnego przyjęcia przez mniejszość kultury większości. Jednakże - według późniejszych koncepcji parka - w procesie tym mogą nastąpić odchylenia, spowodowane przez takie zjawiska jak: 1) utrzymywanie się przez pokolenia