Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Tygodnik Powszechny
Nr: 50
Miejsce wydania: Kraków
Rok: 1994
Tytuł: Tygodnik Powszechny
Nr: 50
Miejsce wydania: Kraków
Rok: 1994
ludzkie perpetuum mobile kręciłoby się nadal w swoim rytmie, gdyby nie niejaki Głumow, młody spryciarz, który postanawia i wejść w "mafię" i tym samym dojść do czegoś, czyli do pieniędzy.
Wystarczy mile połechtać uśpione próżności, przekupić kogo trzeba, a pomocna dłoń szybciutko się wysunie.
Łechce więc Głumow jak może, wręcza rubelki odpowiednim figurom, a rączki się wyciągają i prowadzą go ostrożnie, szczebel po szczeblu, na sam szczyt, gdzie czeka ożenek z niecierpliwą Maszeńką, córką dewotki Turusiny.
Równe 200 tysięcy.
Gdyby nie drobna nieostrożność, wszyscy byliby uszczęśliwieni.
Towarzystwo pozyskałoby kolejnego zaufanego swojego człowieka, a człowiek - społeczne poważanie.
Niestety, jak Gogolowskiego Chlestakowa, zgubiła
Wystarczy mile połechtać uśpione próżności, przekupić kogo trzeba, a pomocna dłoń szybciutko się wysunie.
Łechce więc Głumow jak może, wręcza rubelki odpowiednim figurom, a rączki się wyciągają i prowadzą go ostrożnie, szczebel po szczeblu, na sam szczyt, gdzie czeka ożenek z niecierpliwą Maszeńką, córką dewotki Turusiny.
Równe 200 tysięcy.
Gdyby nie drobna nieostrożność, wszyscy byliby uszczęśliwieni.
Towarzystwo pozyskałoby kolejnego zaufanego swojego człowieka, a człowiek - społeczne poważanie.
Niestety, jak Gogolowskiego Chlestakowa, zgubiła
ludzkie <foreign>perpetuum mobile</> kręciłoby się nadal w swoim rytmie, gdyby nie niejaki Głumow, młody spryciarz, który postanawia i wejść w "mafię" i tym samym dojść do czegoś, czyli do pieniędzy.<br>Wystarczy mile połechtać uśpione próżności, przekupić kogo trzeba, a pomocna dłoń szybciutko się wysunie.<br>Łechce więc Głumow jak może, wręcza rubelki odpowiednim figurom, a rączki się wyciągają i prowadzą go ostrożnie, szczebel po szczeblu, na sam szczyt, gdzie czeka ożenek z niecierpliwą Maszeńką, córką dewotki Turusiny.<br>Równe 200 tysięcy.<br>Gdyby nie drobna nieostrożność, wszyscy byliby uszczęśliwieni.<br>Towarzystwo pozyskałoby kolejnego zaufanego swojego człowieka, a człowiek - społeczne poważanie.<br>Niestety, jak <orig>Gogolowskiego</> Chlestakowa, zgubiła
