klasycy francuskiej literatury: dramatopisarze, jak Corneille, Racine, a przede wszystkim Molier. Filozofowie, jak Blaise Pascal, równocześnie wybitny matematyk i fizyk (któż ze słuchających codziennie w telewizji o hektopaskalach wie, iż miarę ciśnienia nazwano właśnie na cześć autora Prowincjałek), mistrzowie zwięzłej prozy, jak La Rochefoucauld czy la Bruy-re. Równocześnie Francję rujnowały wojny, prowadzone ze zmiennym szczęściem przez Ludwika XIV, oraz powstania zrozpaczonych, bo głodujących chłopów. Ciosem zarówno dla kultury, jak gospodarki było wygnanie hugenotów (1685), czemu towarzyszyły brutalne represje (słynne dragonady). Może więc kiedyś historycy francuscy pozbawią "w trybie karnym" epokę wieloletnich (zbyt długich!) rządów Ludwika XIV (1660-1715) miana "wielkiego