miasteczek - rabusie, hordy złodziei, podpalaczy, nożowników. Na wsiach - grabieże, napady na białe dwory, mordy... Krwawe łaźnie... Sceny jak z NiełBoskiej Komedii". Zagubiona, zbolała pisze do Konopnickiej: "Duch mój łączy się z duchem Zygmunta (Krasińskiego) i z jego bólem wobec (r)kuźni czartaŻ. [...] Coś kłóci się i plącze w głowie, coś rwie się w sercu..." Wszystkie te rzeczy "są nad moje siły". - Wiem, że w idei socjalistycznej, tak jak w żywiołach natury, tkwi siła dobroczynna. Ale jak pokierować tym żywiołem, aby wodę i ogień, wiatr i słońce umieć obrócić ku pożytkowi, nie ku zniszczeniu?... A co z narodem, co z Ojczyzną, co