będącą źródłem tych oddziaływań, podobnie jak masa była źródłem oddziaływań grawitacyjnych. Wielkość tę nazwano ładunkiem elektrycznym. Tu jednak analogie zaczęły zawodzić. Podczas gdy oddziaływania grawitacyjne były zawsze przyciągające, stwierdzono możliwość występowania również odpychania między ładunkami. Uwzględniono to, dopuszczając dwa znaki ładunku. Ładunki tego samego znaku odpychają się, ładunki różnoimienne - przyciągają (rys. 3.2).<br>Podobnie jak dla ciążenia powszechnego, wprowadzono tu również pojęcie pola oddziaływania jako przestrzeni otaczającej ładunek będący źródłem pola, w której stwierdzić można działania dynamiczne na inne wprowadzone tam ładunki. Pożyteczne okazało się geometryczne zilustrowanie tego pola przez tak zwane linie sił. Są to linie, których kierunek i zwrot