i oni zechcą wysłuchać, co my mamy do powiedzenia o sobie, o swojej religii, tradycji i tożsamości.<br><br> Druga płaszczyzna, niesłychanie ważna, to obustronny szacunek. Nie zawsze bowiem obustronne poznawanie siebie musi prowadzić do rzeczy dobrych. Można poznawać czyjeś zwyczaje po to, aby mu zaszkodzić lub go skrzywdzić. Można poznać czyjś rytm dnia, aby go napaść. Dialogowemu poznawaniu się powinien więc towarzyszyć wzajemny szacunek. O to znowu jednak jest bardzo trudno, dlatego że w obu religiach nagromadziło się sporo pierwiastków świadczących, że tego szacunku brakowało. Wzajemne samookreślanie się często następowało przez radykalne odcinanie się od drugiej strony. Chrześcijaństwo było w wielu przypadkach