z nim wszystkimi siłami.<br>- I ty chcesz przejść z tym przez łapankę?! - zawołałem.<br>- Cicho - szepnęła. Staliśmy ciągle przy bramie. Od Alei dobiegał warkot motorów. To ciemne miasto było straszne.<br>- Muszę być na Żoliborzu - powtórzyła. - Czekają na mnie. Mam ich o czymś zawiadomić. Rano będzie za późno. Ale nie wolno mi ryzykować z pocztą. Nie może wpaść w ich łapy.<br>Zrozumiał Pan chyba, Panie Profesorze, że teraz nadeszła moja chwila. Mogłem choć w drobnej części okupić swe winy. Pewno Pan pomyśli, że czyn, na który się zdecydowałem, był niczym wobec codziennego bohaterstwa tysięcy ludzi i choćby tej Basi. Ale ja byłem wielkim