Czyżby niepoważna zazdrość w tak poważnym wieku?... - zastanawiał się Garbowski, radośnie podekscytowany.<br><br> To znacznie ułatwi całą sprawę literackiej spółki - myślał z zadowoleniem. - Koniec z pokornymi, wylewnymi podziękowaniami, z umniejszaniem siebie! Teraz może pozwolić sobie na krytyczne uwagi i na przyjmowanie z obojętnością zachwytów pisarki: "Ma Pan talent pisarski, wielki i rzadki. Trudność w wydaniu książkowym Ad astra pochodzi z nowości formy i powagi treści..." Teraz nie potrzebuje, tak jak w jednym z pierwszych listów, uciekać się do apostrof: Przezacna Pani, Wielka Pisarko, Czcigodna Autorko... Czekam wyroku z drżeniem serca... Śmiem uniżenie prosić... Zbytecznym też staje się trud tworzenia wierszy dla niej