szmaragdowy smoczek, a nad nim stała, załamując ręce, blada Hiacynta.<br><br>- Jakoś dziwnie się czuję - głos smoczka był słabiutki i raczej przypominał brzęczenie muchy niż cokolwiek innego.<br>Leżał na dłoni Hiacynty. Był ze dwa razy mniejszy ode mnie. Tkwiłam na ramieniu Hiacynty z szeroko otwartym ze zdumienia dziobem.<br>- Słabo ci? - spytała rzeczowym tonem Hiacynta i pogładziła Smocurka wskazującym palcem po głowie.<br>- Chyba tak - odparł i przymknął powieki.<br>Hiacynta ze smokiem w ręku wyszła do drugiego pomieszczenia. Było niewielkie i pełniło funkcję sypialni. Niskie łóżko pokryte wzorzystą kapą, przypominającą do złudzenia pozszywane liście. Oprócz tego były trzy krzesła, na których spoczywały różne części