ktoś powoli, kopiąc przed sobą czerwoną szyszkę. Postać ta była odziana w wyszarzałą kurtkę kolejarską i mocno sfatygowane bryczesy, nie zasznurowane i dość niechlujnie w obarzankach spadające na bose stopy.<br>- Bocian! Czekaj! - krzyknął Polek. - Do budy idziesz?<br>- Mh - odpowiedział chmurnie elegant.<br>- Wszyscy urwali się wczoraj z Puszkarni?<br>- Ja nie wiem - rzekł lakonicznie Bocian. Korzystając z okazji wydobył popękane lusterko z portretem Poli Negri na odwrocie, przyczesał palcami misterne pierścienie włosów. - Zakurzymy?<br>- Może być - zgodził się Polek. Usiedli na pniakach starej pasieki, gdzie wybujałe trawy na podobieństwo krzaków tłoczyły się w nieprzeniknionych gęstwinach. Bocian wyciągnął najpierw zza pazuchy parę straszliwie poobdzieranych książek