w ręku. <br>Propagowano rzeźbę o tematyce świeckiej, dla władzy bowiem Kościół stanowił zagrożenie. Wystawy były cenzurowane, stad wrażenie, że podejmowano tylko temat radosnego życia. Wybitnych indywidualności nie spotykało się wiele. Najlepszym twórca tamtejszych lat był, bez wątpienia, Leon Kudła, o którym piszę w odrębnej nocie (zobacz s. 54). Wystawa jego rzeźb, zorganizowana w 1948 r. przez Karola Tchorka, rzeźbiarza, właściciela galerii i opiekuna artysty, stała się atrakcja w odbudowywanej z gruzów Warszawie. <br>W 1958 r. pojawił się interesujący rzeźbiarz, inny ni. dotąd znani, w charakterze swych prac bliższy sztuce dziecka. Był to Ignacy Kamiński z Oraczewa koło Łęczycy. Sukces jego sprawił