stan nie będzie trwał wiecznie. Wcześniej czy później poligon się skończy, a pamiętliwe jak psy dziadki zaczną się mścić. Wbił spojrzenie w ziemię i poszedł w kierunku wyjścia. W chwili, gdy mijał leżącego na wozie Banasika, ten niespodziewanie podniósł głowę, wydął policzki i z wyrazem obrzydzenia oraz zaskoczenia na twarzy rzygnął przed siebie. Nie zdążył nawet rozłożyć foliowej torby. <br>- Pierdolona, majona wódka - wymamrotał, ocierając rękawem zarzygane usta. - Nigdy więcej nie wypiję... pewnie na &lt;orig&gt;karbicie&lt;/&gt; pędzona... na &lt;orig&gt;karbicie&lt;/&gt;... Kanonier Maciąg odruchowo odskoczył w bok, co uchroniło go od pokrycia pucowanych przed wyjściem do dziewczyny butów warstwą różnobarwnego haftu. Pech chciał, że krzywo