Przez ten czas Wandzia i Jurek mieszkali u nas. Opowiadali, że ich mama pojechała do Aniołkawa po nowego braciszka.<br><br>Wiał jeszcze ostry chłód od rzeki, ale wiosnę można było poznać po barwie nieba, po zapachu powietrza, po nowych odgłosach i szmerach. Ogrodnicy pracowali już w trzech naszych ogrodach. Ojciec pilnował sadzenia kwiatów. Mnie i Krysi nie wolno było na razie chodzić do ogrodu, bo nie mieliśmy takich głębokich kaloszy jak ojciec i moglibyśmy utonąć w błocie.<br><br>Ale dni upływały, woda w Łowati nieco opadła i młode kwietniowe słońce z wolna zaczęło osuszać koleiny na grząskich ulicach.<br><br>Tekla twrerdziła, że przyleciały szpaki