Staszewski</> jako partyjny specjalista od spraw uprawy kartofli uczył nowych metod sadzenia ziemniaków. Były to czasy szczególnych sukcesów doktryny <name type="person">Łysenki</> i Miczurina. Nie wiadomo czy chłopów zniechęcał do eksperymentów brak estetycznej wrażliwości na wygląd <name type="person">Staszewskiego</> czy brak przekonania do postępowej biologii. <name type="person">Kott</> pisze o tym krótko: "<q>kiedy upierali się, żeby sadzić po dawnemu, sadzał ich masowo do aresztu, gdzie zdrowo bito. ... Po tych nauczkach chłopi zaczęli zwozić zboże do punktów skupu</>" (s. 189). Być może proste konstatacje typu "<q>zdrowo bito</>" stanowią wynik pozostałości dialektyki w językoznawstwie. Ich lakoniczny charakter przeraża nie mniej niż wizja działań funkcjonariusza, który był tak zdolny, że