padały inaczej, ukośnie. Wstałam.<br>Wzięliśmy sakwy i ruszyliśmy skałami pod siodełko. Ale co robić?<br>Nie można iść, chyba czepiać się głazów rękami i wciągać na czworakach. Śmiejemy się. - Diego - mówię - kiedy tak idziesz, jesteś podobny do kota. - A ty do myszy, połknę cię zaraz - odparł. I dodał: - Co masz w sakwie? Tylko habit? Już go lepiej rzuć w przepaść, będzie ci łatwiej. - Pomyślałam: rzucę i oddam mu się wieczorem po tamtej stronie. Ale Diego uwiązał sobie zręcznie sakwę na plecach. No, to ja uwiązałam tak samo. Nie wyrzuciłam habitu. Mieliśmy potem ręce zupełnie wolne, wygodniej było się wspinać. Cała ostatnia część