dokładnie wypucowana, bez jednej brązowej plamki, o skórce świecącej i odbijającej blask dnia, nazywała się pomidorem belgijskim, holenderskim, czort wie, opowiadała babcia Zosia, była też dwa-trzy razy tańsza, choć nie miała wcale smaku. Katastrofę, która w ciągu kilku lat ogarnęła cały targ przy Chełmińskiej, wdarła się do domów, lodówek, salaterek i półmisków, a przede wszystkim wdarła się do świadomości.<br>Dziadek Alojzy wyczuł nadciągającą katastrofę, bladł, znikał bezgłośnie, ubywało go coraz bardziej, jakby wypił jakąś nieznaną substancję chemiczną, która sprawiała, że ciało z wolna robiło się coraz rzadsze, bardziej przezroczyste, tracił na wadze, trzeba było przywiązywać mu do nóg ciężarki. Któregoś