że nie poszliśmy, choć może był to grzech wygodnictwa; Marino wszelako uznał, że zaproszenie pijanego człowieka, a zwłaszcza kobiety, trzeba uznać za niebyłe. No tak, no tak, ale jeśli ona w swoim dużym pustym domu, w dużym ogrodzie, sama ze swoim starym ojcem czuje się osaczona przez niepokoje i strachy, sam na sam z winem, bo ono dodaje odwagi, więc gdy pani każe zapakować sobie dużą butlę na wynos i patrzy na nas z nagłym błyskiem w oku, to może znaczy, że trzeba naprawdę pójść do zagubionego człowieka, a nie zostawiać go samego ze zmorą na dnie butelki? Bo co będzie, gdy wytrzeźwieje