zwolnionym od tego obowiązku. Czyżby bezrobocie również częściej dotykało osób pozbawionych woli życia? Tymczasem właśnie bezrobotni należą do grup ludzi najczęściej umierających śmiercią samobójczą. Teza o nie zidentyfikowanej woli życia jest chyba klasycznym przykładem wyjaśniania ignotum per ignotum.<br><br>Trudno się przeto nie zgodzić z krytycyzmem przedstawicieli najmłodszego pokolenia badaczy fenomenu samobójstw odnoszącym się m.in. do zacytowanego tekstu. "Drastyczne przypadki utraty woli życia w warunkach ekstremalnego zagrożenia lub upokorzenia wskazują na ważną prawdę ogólną: wola życia nie jest - jak chce Janusz Czapiński - w takiej czy innej ilości po prostu Ťw nasť a jej utrata jest - aczkolwiek w nieprosty i niejednoznaczny sposób