miasta kresowe, rekwirował w nich, co się dało, rozbijał napotkane oddziały petlurskie, po czym równie niespodziewanie cofał się do Włodzimierza. Każdy taki wypad odbijał się echem po całym Wołyniu. "Polacy zajęli Równe... Klewań... Łuck... podjazdy są pod Krzemieńcem..." - szeptały trwożnie Małańczuki, Trawki...<br>A nam serca biły...<br>Toteż gdy w tym samym czasie na skutek dyplomatycznych starań rząd ukraiński pozwolił na wyjazd Polaków i przez dwa do trzech tygodni krążyły pociągi między Kijowem a Warszawą, nikt z nas z miejsca się nie ruszył. Prawda, że ta podróż była wysoce uciążliwa, że się ją odbywało w nieopalonych wagonach bez okien, że Petlurcy na