dokończył za niego flegmatycznie pan Marian. Podoficer natychmiast zerwał się z ziemi i pognał w krzaki, i tym razem w biegu rozpinając spodnie. <br>- Papieru trza? - rzucił za nim palacz. <br>- Jeśli można?!<br>Niespełna pięć minut później narwany sierżant znów siedział przy ognisku. Najwidoczniej jego dolegliwości nasiliły się, gdyż cały czas głośno sapał i trzymał się za brzuch. <br>- No i po co te nerwy? - mówił pan Marian, otwierając flaszkę z samogonem. - Bimberku się pan napije, to zaraz i nerwy, i biegunka przejdą jak ręką odjął. Wiem co mówię, bo nie raz już tak się kurowałem! Sierżant aż jęknął od jakiegoś bolesnego skurczu w