literatury. O pierwszym z nich, mianowicie o konfederacji barskiej, już wspominałem.<br>Następny to lata osiemdziesiąte tego stulecia, co było związane z rozwojem życia politycznego. Trzeci, szczytowy etap rozwoju#obok drukowanej#literatury rękopiśmiennej przypada zdaniem badaczy na lata 1788-1792, kiedy to obradom Sejmu Wielkiego &lt;page nr=14&gt; towarzyszyła masa anonimowych wierszy, pamfletów i satyr. Zapotrzebowanie na tego typu piśmiennictwo było tak duże, iż drukarnie nie mogły go zaspokoić. Dość często obawiano się też ryzyka związanego z ich publikacją, a więc konfiskaty i spalenia nakładu kar pieniężnych czy nawet osadzenia w więzieniu.<br>Niekiedy w rękopiśmienny sposób utrwalano całe turnieje paszkwilanckie, przepisując we właściwej kolejności repliki