środowisk artystycznych - prócz jurorów oczywiście.<br> Kiedyś było inaczej, &lt;name type="place"&gt;Bim-Bom&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Stodołą&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;STS&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Piwnica pod Baranami&lt;/&gt; znajdowały się w centrum uwagi, o ich programach mówiono więcej niż o premierach największych polskich. Pamiętam wydarzenie, jakim był Festiwal Kulturalny Studentów (Kraków, maj 1959), entuzjazm wokół niego i po nim. Działalność amatorskich &lt;orig&gt;zespolików&lt;/&gt; i scenek stanowiła wtedy bardzo ważną część ogólnej polskiej kultury, wpływała na jej rozwój, miała ogromny oddźwięk społeczny.<br> Było, dało nam wiele dobrych przeżyć, minęło. Te z ówczesnych placówek, które dotrwały do dziś, dorobiły się statusu poniekąd muzealnego, rolę kustoszy pełnią w nich czcigodni weterani. Zdaniem znawców, dzisiejszy studencki ruch artystyczny przeżywa