dobrego nosa. Słusznie podejrzewał malarza i jego wspólników. Ale, do stu tysięcy korniszonów, po cóż oni taskali tutaj cement?"<br>Na odpowiedź nie musiał długo czekać. Gdy tylko powiódł latarką wokół, spostrzegł natychmiast małą kładkę z desek, na której widniały ślady żwiru skalnego zmieszanego z zakrzepłym cementem, a dalej wyrwę w ścianie, zawaloną skałami i częściowo już zabetonowaną. Zerwał się. Dobiegł do wyrwy. Niestety, była zupełnie pusta. Małe lusterko wody zebrane na jej dnie odbiło zawiedzione oblicze chłopca.<br>W napiętym skupieniu obejrzał dokładnie każdy drobiazg. Wyrwa w skale zamurowana została może do jednej trzeciej. Murarka, którą oglądał, wskazywała, że nie wyszła spod